Het leven werd te zwaar voor me. Ik moest zoveel combineren en perfect doen; werken, moeder zijn, mijzelf ontwikkelen en een zorgeloze dochter zijn. Ik raakte opgebrand en dat was niet de eerste keer. Samen met Hans heb ik gezocht naar de onderliggende patronen die tot deze situatie leidden. De schematherapie leerde mij onderscheid te maken met wat ik vroeger ervaarde en hoe dit in het hier-en-nu terug kan komen. Ik doe nog steeds hetzelfde, maar het voelt nu ok om het zó te doen. Hans haalde mij letterlijk uit mijn stoel liet mij op andere plekken zitten. Hierbij ervaarde ik dat het mij lukte om dingen van een ander perspectief te voorzien. Ik kan niet alles voorkomen in het leven, maar ik kan mij nu herpakken. Ik ben hier heel blij mee.
